Liberia

Hola! Nu inmiddels al 2 daagjes in Costa Rica. Het is allemaal heel anders, maar wel heel leuk! Ik was maandag aangekomen in de hoofstad van Costa Rica ´San Jose´. Ik werd opgehaald en naar een hotel gebracht. Vroeg gaan slapen, volgende dag namelijk op de bus gezet naar ´Liberia´ waar ik verblijf. 4.5 uur moest ik in de bus zitten.. Ik had daar helemaal geen zin in, omdat ik wel lang genoeg gereisd had. Maar uiteindelijk ging de tijd snel, omdat ik alleen maar om me heen heb zitten kijken. We gingen door de bergen en het was allemaal knal groen, omdat het net regenseizoen is geweest, heel erg mooi dus! Toen ik was aangekomen werd ik naar mn gastgezin gebracht. Niet echt een warm-welkom, maar geen man over boord! Ik kreeg meteen een groot bord met rijst en toen ik dat met moeite op had kreeg ik ook nog eens een bord vol met pasta, dus uithongeren doe ik hier zeker niet! Mijn familie noemt me aña of ani, annick is wat teveel voor ze. ´S avonds werd ik naar beneden geroepen om een andere volunteer te ontmoeten. Een jongen uit Californie die me het een en ander heeft vertelt hoe het allemaal in z´n werk gaat hier. Hij vertelde dat de volunteers ´love to party´, dus wie weet wat er me te wachten staat! Mijn host-mami gebaarde vervolgens wat en nam me mee naar de overkant waar de straat. Daar zat een hele dikke man op een stoeltje tv te kijken. Het bleek haar man te zijn, die in hun soort van dierenwinkeltje tv aan het kijken was. Er kwamen een paar mensen langs, dan werd er een luikje geopend en dan werden er hondenbrokkenverkocht. Mn host-papi begon meteen allemaal verhalen, waar ik niets van begreep. Maar het enige wat hij nu de hele tijd schreeuwt als ik langs loop; ´PURA VIDA´, een kreet die je overal in Costa Rica terug ziet.
Verder ben ik nu pas een dagje in het gastgezin en ik heb denk ik al 20 verschillende mensen over te vloer zien komen. Soms eten ze ook mee, maar verder heb ik ook geen flauw idee wie het zijn. Er is er eentje bij die gister de hele dag voor het huis zat in een schommelstoel en die de hele tijd naar me kijkt en roept. Hij leek net dronken.. Ik was erg blij toen die weg ging! Ook rammelde er gister avond een jongen aan het hek die 30 minuten naar me riep. Dat ik moest komen omdat hij kennis wilde maken. HIj bleef maar ´Ani, Ani´ roepen, totdat ik maar naar mn kamer gegaan ben. Blank en blond staat geloof ik symbool voor een soort sightseeing-object..

Vandaag haalde de supervisor van Project Abroad me op voor een soort introductie. Het stadje is klein en daarom heel overzichetlijk. Het enige nadeel is dat ze hier eigenlijk geen straatnamen en straatnummers hebben, waardoor alles wordt aangeduid met bijv. ´200 meter noordwest van het postkantoor´. Zo woon ik ´100 metros al sur de la esquina noreste del Parke Fito Slazar´; 100 meter op de hoek noordoost van het park.
Verder heb ik kennis gemaakt met m´n spaans-teacher en vervolgens heeft ze me 2 cafés laten zien, waar alle vollunteers ongeveer dagelijks heen gaan. Ook gingen we langs het Best Western hotel, waar volunteers vaak heen gaan om te zwemmen in het zwembad of om naar de gym te gaan. Daarna ben ik naar m´n schooltje geweest waar ik een maand ga werken. Ik was nog niet binnen of er rende al 20 kleine kleutertjes op me af om me te omhelzen! Er zijn 4 verschillende leeftijden, en omdat ik 4 weken op het schooltje ben, krijg ik elke week een andere groep/leeftijd.

Vanavond ga ik waarschijnlijk met de jongen uit CA naar het café om de rest te ontmoeten. Dus ik ben benieuwd. Dit weekend gaan er een aantal naar het strand, en waarschijnlijk ga ik mee. Met de 32 graden kan ik best een beetje verkoeling gebruiken..

Verder kan ik al geen boon en rijst meer zien, omdat ik dat ´s ochtends, ´s middags en ´s avonds te eten krijg! Ook krijg ik eten voor 5, en mijn host-papi roept de hele tijd bij het eten dat ik heel dik ga worden..

Dit was het dan wel weer zo´n beetje! Binnenkort zal ik wat foto´s plaatsen.

¡Adiòs